ნასამშაბათევი

ყველა მეგობარმა იცოდა რომ ამ დღეს ჩემთან დარეკვას ან რაიმეს თხოვნას აზრი არ ქონდა. ,,წინასწარ ამოწმებდნენ დაბადების დღეებს სამშაბათი ხომ არ უყევსო...
და მე , მაინც ყოველი სამშაბათი გაზეთს მაგონებს ,..მესამე ნომერი გამოვიდა რაც წამოვედი ..მაგრამ ყოველ სამშაბათს მაინც შინაგანად გაუცნობიერებლად შევიგრძნობ ამ დღის სიმძიმეს...რადგანაც 51 სამშაბათი გადავიტანე...
ყოველ ორშაბათი ღამე მძულდა ...სამშაბათს რომ ათენებდა....
ყოველ სამშაბათს მიმძიმდა ლოგინიდან ადგომა და პენსიონერი უკეთესად ადგებოდა ვიდრე მე ვდგებოდი ...და საკუთარ თავს უმტკიცებდი, რომ ეს ჩემია. რომ სანდრო....
ყოველ სამშაბათს საკუთარ თავს ვპოულობდი ან ვკარგავდი....
მაგრამ მჯეროდა საკუთარი თავის
და მაინც ყოველ სამშაბათს ღამით, როცა დაბნელებულ კიბეებს მოუყვებოდი. ვნატრობდი ერთსა და იმავეს ....
ამიტომაც არ ვიცი, უნდა მძულდეს თუ მიყვარდეს სამშაბათი...
Комментарии
რა დაზაფრე გოგო ეს ხალხი. აგეხსნა მაინც დანარჩებნთათვის რას შვებოდით მთელი რედაქციით თორე აპოკალიპსის წინა დღესავით დაახასიათე ეგ სამშაბათი :)
(ანუ აპოკალიპსი ოთხშაბათსაა );)