უ**** დღეები

კიდეც ერთი დღე დაიწყო, უნდა მეთქვა უ...თქო და გადავიქრე
რამდენიმე ანტიდეპრესიულ საშუალებას მივაგენი, არ დავიწყებ ახლა დაკონკრეტებას, მერე კი შუადღის მიწურილს როცა სიცხისგან გაბრუებული და ამასთანავე უსაქმური და უფუნქციო დავრჩი, და რომ შევატყვე ფიქრი უნდა დამეწყო ჩემი ოცნებების პოტენციური აღდგომის პროცენტულ მაჩვენებელზე, მიხვდი რომ “დარხეული “მქონდა
და სასწრაფოდ ჩავედი სალონში თმები გავიკეთე, მკითხეს სად მიდიხარო და რა მეპასუხარ აღარ ვიცოდი, ტყუილის თქმა არ მჩვევია და არსად მეთქი უთხარი ცოტა კი გული დამწყდა (გადაღების დღე არ იყო და თმების გაკეთება არ მიწევდა, ამიტომაც ლოგიკური იყო მათი შეკითხვა )
1-საათის შემდეგ კი ასე თმაგაკეთებული უყურებ ჩემი თანამშრომლის შვილის ფოტო გამოსახულებიან დესპოპს, მე მთვარეს ვაყენებ ხოლმე , მაგრამ …ანკი რა აზრი აქვს
ვასხამ ყავას და ფიქრის დაწყების სურვილის მოთხოვნილებას უღებ ბოლოს, საინფორმაციო გამოშვება ჩავრთე თუმცა ჩემს წინ ინფორმაციის გადაგზავნე ხდება ზღვაში ორი ადამინი დაიღუპა , მოტივი ორნაირია ,ფაქტი კი ერთი, ორივე მოკვდა. ჩემთვის ვფიქრობ ,რამდენი მოტივიც არ უნდა იყოს, რა ეშველება ფაქტებს, ალბათ ამიტომაც არ მჯერა არანაირი მოტივების, მით უფრო თავის გასასამართლებელი, დანაშაულს ეგ არ ამსუბუქებს და არც არაფერს ცვლის, ამიტომაც არ ვინტერესდები მოტივებით, მეჩვენება, რომ როცა ადამიანს მიზეზს ეკითხები ეგ უბრალოდ შანსის მიცემაა, რომ ცოტა უკეთესი დაგამახსოვრდეს.
თავი მისკდება, გადაცემის ჯურნალისტები განიხილავენ 3 საათიანი კურიერის ბათუმის შერატონიდან გასვლის ავკარგს, ვფიქრობ კამათი გამწვევდება, ჩარევის თავიც არ მაქვს. არადა როგორ არ მიყვარს ასე ნეიტრალურად რომ ვზივარ ხოლმე, ამიტომ რამდენიმე სიტყვით გამოვხატავ ჩემს აზრს , მაგრამ ხმადაბლა და ჩემი ნათქვამი უთქმელივით რჩება, ყვირილის თავი კი არ მაქვს.
გამახსენდა სიზმარიში წუხელ ვითომ ბილეთები მაჩუქეს და სადღაც მივდიოდი, ისეთი ემოციური ფონი ახლდა ამ ყველაფერს შუა სიზმარში გამეღვიძე, ისე რომ სიზმარშიც ვერსად წავედი,

მერე ამ ყველაფერმა ისე დამღალა, სასწრაფოდ დამჭირდა ერთი ანტი დეპრესანტი მერამდენე ფინქანი ყავა,
რომელიც როგორც ყოველთვის გათავებული იყო და მოულოდნელად შემოსულ ოპერატორს რომელიც თავზე დამადგა და მკითხა “კოპალა ამდენს რას წერ” კითხვის დასრულებულა არ ვაცადე , ვაჯახე . “*** ფულს მოგცემ რა და ყავა ამოიტანე , გაბრაზდა შენი ფული არ მინდოა , ყავა კი მაინც ამოიტანა, წყლის დადგმა კი მე დამავალა.
მაინც არ მიყვას ეს უ.... დღეებითქო უნდა მეთქვა
რომ გამახსენდა , დღეს მადლობაც გადავიხარე , ბოდიშიც მოვიხადე, როცა შემთხვევით კიბეზე სირბილით შევასკდი საინფორმაციოს ჟურნალიტს.

მაინც არ მიყვას ეს უ.... დღეებითქო უნდა მეთქვა და გამახსენდა ,რომ ვცხოვრობ
რომ შემიძლია ვთქვა
გამარჯობა,
მაპატიე,
მადლობა
და ნახვამდის.