სიზმარში ნანახი ხის სახლი და რეალური აბსურდები


ყოველ დღე ვიძახი, ახალი ცხოვრება იწყებათქო ...მაგრამ რაღაც არ გამომდის, წერა მინდება სულ, მინდა ვიჯდე და ვწერდე, მაგრამ არ მინდა. კითხვაზე რატომ არ წერ, ასეთი პასუხი მაქვს , -მე ბოროტებაზე წერა არ მიყვარს.....თანაც ყველაფერი უნდა უარყო, რაც აქამდე დამიწერია, და ამ რაღაცას ჩემდა სამწუხაროდ ვენდობოდი...
დავაბრუნე ყველაფერი, წავშალე და სამახსოვროდ არაფერი შემომრჩა და მიჭის ვაღიარო, (როგორც აღმოიჩნდა)რომ , მე დედამიწაზე ყველაზე ყალბი ადამიანი მიყვარდა, ამის აღიარება ისე გამიჭირდა...თითქოს ბოლო კიბიდან ფეხი დამცურდა, და ქვემოთ არავინ მელოდება...
მაგრამ ის მარტო ყალბი არ იყო....
იმდენი სულელური აზრო მომდის თავში, და სულ ისეთი შეგრძნება მაქვს ვიღაც დამყვება
ორი ღამეა დაძინება არ მინდება
მეგობარი მყავდა, ავარიაში მოხვდა და დაიღუპა ,თიკო ერქვა, სულ ის მესიზმრება ბოლო ორი ღამეა.
ვითომ მანქანაში ჩავჭექი და გამწვაბენულ ბილიკიან გზას დავადექი, სახლს ვეძებდი ხის სახლს სადაც ვიცოდი თიკო მელოდებოდა, სახლში შევედი იქ თიკოს დედა დამხვდა და მკითხა აქ რას აკეთებო, უთხარი თიკო უნდა მოვიდეს და ველოდებითქო, კარგი მაშინ დარჩი და კარები და ფანჯრები დახურეო, მე კი ძალიან შემეშინდა მარტო ასეთ დაკეტილ სახლში და არც კარები და არც ფანჯარა არ დავხურე, და მერე დავინახე ვიღაც ორი კარების უკან იმალებოდა, ისე შემეშინდა ...შიშზე გამეღვიძე.
ჩემი სახლი რომ მქონდა ის არ მაქვს, არც ჩაი ჭიქა მაქვს არც ფანჯარადა არც კარები...ამიტომ , დავდივარ და ვეძებ ხის სახლს რეალურად, იმ გზაზეც რამდენჯერემე გავირე სადაც თიკოს ავარია მოუვიდა .და მოუხედავად იმისა რომ ეს ჩემი სურვილით გავაკეთე , ქვეცნობიერად ეტყობა შემეშინდა რადგანაც საჭე მაინც ორი ხელით მეჯირა, ერთ მომენტში რომ ვიციდი, ამას რისთვისაც ვაკეთებდი ზარღვებში სისხლი გამეყინა, მალევე გამირა და აღმოვაჩინე, მე არ ვარ "სირაქლემა "
მერე , ღამეც მოვიდა და ისევ კოშმარები
თიკო ისევ მითხრა თმებს გაგიკეთებო და როცა თმის გაკეთება უნდა დაეწყო შუქი წავიდა ...და აქაც ასე გამეღვიძა.

ცოტა კი დავიძაბე, მაგრამ
ამ სიზმრების და რეალობის არ მეშინია..........



იქნებ დღეს ისე უნდა მეცხოვრა, როგორც ბოლო დღე?

იქნებ ეს ყველაფერი ფილმის ბრალია?, სადაც ერთი ვამპირზე შეყვარებული გოგონა ეთამაშება
სიკვდილს, რომ ვამპირი დაუბრუნდეს მას,რადგან როცა ის ეთამაშება სიცოცხლეს , ვამპირი ეცხადება მას და თხოვს, რომ ასე არ მოიქცეს, გოგონასთვის კი ეს ერთადერთი გზაა დაინახოს ვამპირი.
როგორც გავიგე არის ამ ფილმის პირველი ვერსია, მე მხოლოდ მეორეს უყურე, ახლე მეტყვით პაპსა ხარო, მაგრამ რა ვქნა, ვიყო...მომეწონა ბოლო სცენა ვამპირის და მგელის შეხვედრა...
http://www.youtube.com/watch?v=yMr0d5qs8ok&feature=fvsr
მე მგელი შემიყვარდებოდა, ასეთივე ბოროტი და დაუნდობელი
და მგონი ამ აბსტარქტულ, ყოველგვარ ლოგიკა მოკლებულ გარემოს შეგუებას, კოშმარულ სიზმრების გაძლებას ჯობს
დავაშვა დედამიწაზე და ვაღიარო
რომ .....რომ....


იქნებ დროა ზღაპრების წერა დავიწყო...
რადგან ჩემი ყველა "ზღაპარი " ცუდათ მრთავდება...

Комментарии

Dato trapaidze написал(а)…
Наша жизнь, в сущности, кукольное представление. Нужно лишь держать нити в своих руках, не спутывать их, двигать ими по своей воле и самому решать, когда идти, а когда стоять, не позволять дергать за них другим, и тогда ты вознесешься над сценой

Человек проживает настоящее с завязанными глазами. Ему дано лишь думать или догадываться, что он живет. И только позднее, когда ему развязывают глаза, он, оглядываясь на прошлое, осознает, как он жил и в чем был смысл этой жизни
Unknown написал(а)…
ნათი, ცხოვრება თავიდან კი არ უნდა დაიწყო, არამედ, ისე უნდა გააგრძელო, როგორც შენ გინდა, რა ვიცი , მე ასე ვფიქრობ :)
კოპალა написал(а)…
დათო გამოდის დაკარგული მაქვს ცხოვრებაის აღქმის უნდარი :)))

ოჩი, მართალი ხარ , მაგრამ ჯერ არ გამომდის, ალბათ ჯერ პირადი ისტორიები უნდა დავივიწყო. რომ ყველაფერი ახალის აღქმა შევძლო

Популярные сообщения